Wycieczka do Przemyśla

To była poważna wyprawa. Świadomość, że niedaleko wybuchają bomby, że ludzie tracą bliskich i dach nad głową udzieliła się nam zaraz po wyjściu z autokaru.
W 2022 roku Przemyśl stał się sławny w całym świecie, gdyż był głównym punktem tranzytowym dla uciekinierów wojennych. To tutaj udzielano pierwszej pomocy uciekającym, a my mogliśmy prawie dotknąć tego cierpienia.
   Miasto ciche, starówka z pięknymi kamienicami wołającymi o inwestycje remontowe, na które zapewne brakuje finansów.
. Obejrzeliśmy i zwiedziliśmy stojącą na Rynku Wieżę Zegarową z 18 wieku wypełnioną fajkami i dzwonkami, z której tarasu rozlega się widok na całe miasto położone na zielonych wzgórzach.
Piękne kościoły i katedra, bogate jak większość kościołów, jednak prawie puste, jakby czekały na przygarnięcie ludzi pokrzywdzonych przez wojnę.
    Drugi dzień przeznaczyliśmy na zwiedzenie Twierdzy Przemyśl uznawanej za jedną z największych twierdz europejskich z okresu l wojny światowej. Zachowane forty zbudowane z gigantycznej ilości kamienia i betonu stanowiły kiedyś zaporę przed najeźdźcą. Dziś pośród dudniących niedaleko odgłosów toczącej się wojny, budzą znów przerażenie.
A potem już było tylko pięknie.
Zamek w Krasiczynie z XVI wieku to przepiękne ogromne dzieło architektury renesansowej zbudowane przez Stanisława Krasickiego, zdobione ażurową attyką i 4 basztami mającymi różnych fundatorów.
Podnoszony z ruin po zniszczeniach dwu wojen, stał się ostatecznie ofiarą Sowietów. Zbiorów ma niewiele, jednak potęgą i wielkością budzi pytanie o to, Ile człowiekowi potrzeba do szczęścia. Ogromny park stanowi żywy dowód przemijania. Stare, rozłożyste dęby i lipy sadzone przez kolejnych właścicieli mówią bez słów.
A potem było jeszcze piękniej.
Arboretum przemyskie powitało nas kolorami irysów, rododendronów i szemrzącymi strumykami wpadającymi do stawów pełnych dorodnych, kolorowych ryb. Ciche alejki pod nachylonymi gałęziami dziwnych okazów drzew dały wytchnienie i uspokoiły rozmyślania o echu toczącej się niedaleko wojny.

Z własnymi mieszanymi refleksjami opisała Lucyna Jakubowska.